wie bowiem ćiérpieli wedle złośći swoich.
13. Abowiem brzydliwszą nieludzkość okazowali, niektórzy nieznajomych gośći nie prziymowali, a drudzy dobro gośćie w niewolą wprawowali:
14. A nie tylko to: ale iescze inszy wzgląd ich był: bo oni nie radźi cudzoźiemców prziymowali:
15. A którzy z weselem tych przyięli, którzy iednychże z nimi praw używali, okrutnemi boleśćiami utrapili.
16. A byli ślepotą zarażeni: iako oni we drzwiach sprawiedliwego, kiedy ogarnieni nagłą ciemnością szukał każdy przeszćia drzwi swoich.
17. Żywioły bowiem gdy się iedne w drugie odmieniaią, iako na arfie odmieniaią się głosy, a wszytkie swóy dźwięk zachowuią: co się z samego przypatrowania pewnie obaczyć może.
18. Ziemskie bowiem rzeczy odmieniały się w wodne, a którekolwiek były pływaiące, wyłaźiły na ziemię.
19. Ogień przemagał w wodźie nad moc swoię, a woda zapominała przyrodzenia gaszącego.
20. Płomienie przećiwnym obyczaiem, źwiérząt skaźitelnych po nich chodzących mięsu nic nie szkodźiły, ani roztapiały onego dobrego pokarmu, który się łacno iako lód roztapiał. We wszytkioh bowiem rzeczach uwielmożyłeś Panie lud twóy, y uczćiłeś a nie wzgardźiłeś każdego czasu, y na każdym mieyscu przy nich stoiąc.
NA
EKKLESIASTIKA
JEZUSA SYNA SYRACH,
PRZEDMOWA.
WIela y wielkich rzeczy mądrość iest nam przez zakon y proroki, y inne którzy ich naśladowali, pokazana: w czym Izraelczyki chwalić muśiem dla nauki y mądrośći: bo potrzeba aby nie tylko sami mówiący uczeni byli, ale téż y obcy żeby y mówiąc y pisząc uczonymi bydź mogli. Dźiad móy Jezus, udawszy się więcéy na pilne czytanie zakonu y proroków, y innych kśiąg które nam są od przodków naszych podane: chciał téż y sam pisać nieco z tych rzeczy, które do nauki y mądrośći należą: aby ći którzy się chcą uczyć, y stawszy się W nich biegłymi, im daléy tym więcéy serca przykładali y potwierdzali się ku życiu zakonnemu. A przetóż was napominam, abyście z wdzięcznośćią y z pilnośćią czytali, y odpuścili w tym w czym się zdamy idąc za obrazem mądrości ustępować w składaniu
