uważać należy: kogo najbardziej życzę sobie mieć oskarżycielem ci, którzy powiadają że im krzywda została wyrządzoną, i kogo najmniej życzy sobie ten, który o wyrządzenie tej krzywdy jest obwiniony.
IV. Lubo w tej sprawie, sędziowie, jedno i drugie, jak mi się zdaje, jest jasne, powiem jednak o jednem i drugiem, a naprzód o tem co u was najważniejszem być powinno, to jest o życzeniu tych, którym krzywda wyrządzoną została, i gwoli którym sąd o zwrot wydartych pieniędzy został ustanowiony. Powiadają że K. Werres przez trzy lata prowincyę Sycylię splondrował, miasta jej spustoszył, domy wypróżnił, świątynie złupił. Są tu obecni i zanoszą skargę wszyscy Sycylianie: do mojej wierności, której już doświadczyli i którą oddawna poznali, uciekają się: przezemnie pomocy od was i od praw ludu Rzymskiego żądają: mnie podporą w swem nieszczęściu, mścicielem krzywd swoich, uznawcą prawa swego, mnie obrońcą w całej tej sprawie mieć chcieli.
Powieszli, Kw. Cecyliuszu, że ja nie na prośbę Sycylianów przystępuję do tej sprawy, albo że życzenie najlepszych i najwierniejszych sprzymierzeńców żadnej wagi u tych mężów mieć nie powinno? Jeśli się ośmielisz powiedzieć, że mnie o to Sycylianie nie prosili, co i K. Werres, którego nieprzyjacielem być się mienisz, jak najbardziej wmówić usiłuje; to naprzód podźwigniesz sprawę swego nieprzyjaciela, o którym w powszechnem mniemaniu nie tylko przedwstępny, ale właściwy zapadł wyrok, ponieważ gruchnęła już wiadomość, że mnie wszyscy Sycylianie w sprawie przeciw doznanym od niego pokrzywdzeniom za obrońcę uprosili. Jeśli ty, nieprzyjaciel jego, temu zaprzeczysz, czemu on sam, któremu to najbardziej stoi na przeszkodzie, zaprzeczyć nie śmie; to patrz aby takie nieprzyjaźni oświadczenie nie wyglądało na najściślejszą przyjaźń. Są potem świadkowie, najdostojniejsze męże w naszej Rzeczypospolitej, których wszystkich nie mam potrzeby wymieniać; obecnych tylko wymienię, których, gdybym nieprawdę powiedział, nie chciałbym bynajmniej mieć świadkami mojej bezczelności. Wie o tem K. Marcellus, który w tym sądzie zasiada; wie o tem Kn. Lentulus Marcelinus[1], którego między obecnymi widzę, na których obronie
- ↑ K. Klaudiusz Marcellus rządził roku 79 z władzą prokonsularną Sycylią po M. Emiliuszu Lepidzie, który wszczął wojnę domowy po śmierci Sylli, a rzą-
