powiedział, że były pretor nie powinienby dla honoru być za mniej jak trzy miliony sestercyów potępiony; czem się to działo że, gdy za pretora Kw. Hortensiusza, P. Septymiusz, senator, za zdzierstwo skazany został, policzono także do wynagrodzenia szkody i te pieniądze, które wziął za wyrok sądowy[1]; że w sprawie K. Herenniusza, K. Popilliusza, senatorów, którzy oba za kradzież skarbu publicznego potępieni zostali, że w sprawie M. Attyliusza, który winny przestępstwa obrażonego majestatu uznany został, na jaw wyszło, że za wyrok sądowy pieniądze wzięli; że się znaleźli senatorowie[2], którzy przez pretora miejskiego, Werresa, wylosowani, obwinionego bez sądu potępili; że się znalazł senator[3], który będąc tejże sprawy sędzią, i od obwinionego wziął pieniądze, żeby się z drugimi sędziami podzielił, i od oskarżyciela, żeby obwinionego potępił. Jakiemi słowy na te plamę, hańbę, skażenie całego stanu narzekać mam? że, gdy stan senatorski władzę sądowniczą sprawował, w tem się mieście zdarzyło, że wota przysięgłych ludzi różnemi kolorami oznaczone były[4]! To wszystko ściśle i dokładnie w tym procesie wyłuszczyć przyobiecuję.
XIV. Jakie myślicie będzie moje oburzenie, kiedy odkryję że w tej także sprawie dopuszczono się podobnego zgwałcenia prawa, kiedy
- ↑ Septymiusz senator z przydomkiem Scewola został skazany za pretury Hortensiusza, roku 74 przed Chr., tak za zdzierstwa w Apulii, jako też za wzięte od Kluencyusza dla potępienia Oppianika pieniądze. Obacz mowę za Kluencyuszem, 41.
- ↑ Jeden z nich tylko był senatorem, K. Fidikulanus Falkula. Obacz mowę za Cecyną, 10, i za Kluencyuszem, 37.
- ↑ K. Eliusz Stalenus Petus. Obacz mowę za Kluencyuszem, 24—37, gdzie są opowiedziane szczegóły haniebnego postępku tego senatora, z niejakiem atoli zamilczeniem okoliczności tyczących się wziętych przez niego od Kluencyusza pieniędzy; bo Cycero będąc jego obrońcą, chciał złagodzić zarzut o zadane mu sądu przekupienie.
- ↑ Obacz mowę przeciw Cecyliuszowi, 7.
przekupiono, była bardzo szczupła, rzekł, powiada Askoniusz: «gdybyście mieli choć cokolwiek wstydu, nie potępilibyście za taką fraszkę byłego pretora». W tym sądzie zasiadali także rycerze, którzy, powiada Appian, równie byli przedajni jak senatorowie, czemu łatwiej dać wiarę niżeli twierdzeniu Cycerona o ich nieskazitelności; bo to już były czasy upadania Rzeczypospolitej, kiedy skażenie obyczajów wszystkie stany dotknęło.
