Strona:Dzieło wielkiego miłosierdzia.djvu/58

śnione, że władza jaką otrzymałam od Pana Jezusa, nie została mi odjęta, tylko zawieszona do czasu. — Odtąd byłam zupełnie spokojna i gotowa na wszystko, co Bogu podoba się z nami uczynić. W roku 1905 d. 10-go Sierpnia podałyśmy deklaracyę Biskupowi Płockiemu, w której oświadczyłyśmy, że „poddajemy się jego rozporządzeniu, przyjmujemy rozwiązanie nas ze ślubów zakonnych; nadto zrzekamy się wszelkich przywilejów i praktyk życia zakonnego.“
 Następnego dnia w czasie Mszy Świętej złożyłam Panu Jezusowi ofiarę ze wszystkiego, co posłałyśmy Biskupowi; wtedy Pan powiedział: „Oddam wam cały świat.“ Prosiłam Pana Jezusa o wytrwanie dla Kapłanów: „Wytrwają wszyscy, którzy się tobie oddadzą, — jak pierwsi Apostołowie byli męczennikami ciała, tak wy jesteście męczennikami ducha.“ — Dnia 31 Sierpnia powiedział Pan: „Zgubię świat, bo nie daje mi chwały, tylko same zniewagi.“ —
 W roku 1906 Kapłani będąc bardzo uciskani przez swoich Biskupów, a wkońcu suspendowani, że się szczerze nie wyrzekli szerzenia Adoracyi Przenajświętszego Sakramentu i swoich praktyk życia pobożnego, wypowiedzieli posłuszeństwo Biskupom i apelowali do Rzymu. — Wtedy bardzo cierpiałam, ale Pan Jezus mnie uspokoił mówiąc: „Biskupi już dawno wymówili posłuszeństwo Bogu.“ —
 Potem kazał mi Pan zdać wszystko na Ojca Michała mówiąc: „Zlej na niego wszelką władzę, Ja Sam kierować nim będę“. Przedtem dawniej powiedział Pan: „Jak Święty Michał walczył w obronie Boga, tak on będzie walczył w obronie tego Dzieła.“ — W Wielki Czwartek po przyjęciu Komunii Świętej przemówił Pan: „Nowe przymierze daję wam i nowe uczynię wszystkie rzeczy“. — Potem dowiedziałam się, że tego dnia w Katedrze Płockiej odczytana była Encyklika Papieża Piusa X potępia-