Strona:E. W. Hornung - Pamiętnik złodzieja.pdf/92

gości. Reffles nie wiedział o zdradzieckim spisku, lecz rozumiał co się ze mną działo, gdy czyniono do zbudzonych podejrzeń aluzye, a ja nie mogłem dać memu towarzyszowi żadnego znaku, ostrzedz go choćby jednem słowem!
 Raffles pozwolił mi skończyć, następnie puścił ostatni kłąb dymu z cygara, odetchnął głęboko i rzekł:
 — Czy sądzisz, że nie przeniknąłem od pierwszej chwili zamiarów tych głupców?
 — Nie sądziłem, iżbyś domyślał się tego wcześniej, czemu w takim razie nie mówiłeś o czynionych przypuszczeniach? — protestowałem z oburzeniem. — Alboż należysz do liczby ludzi, którzy dla zabawki kładą głowę w paszczę lwa? W jakimże celu sprowadzałbyś mnie na świadka niedorzecznej igraszki?
 — Mogłem potrzebować cię Bunny?
 — Czy widok mego oblicza miał ci dodawać otuchy?
 — To oblicze twoje przynosiło mi dotychczas szczęście. Niebezpieczeństwo groziło mi nie żartem, lada chwila okoliczności gotowe były wziąć taki obrót, że musiałbym przywołać cię na pomoc, a niemałą pociechę stanowiło przeświadczenie, że ta pomoc nie zawiodłaby mnie w danym razie.
 — Cóż wypadało nam czynić Raffles’ie?
 — Utorować sobie drogę i zemknąć szczęśliwie — odparł z figlarnym błyskiem w oczach.
 — Nie chcesz przez to powiedzieć, że przyłożyłeś rękę do tej kradzieży? — zawołałem, zrywając się z krzesła.
 — Mojej ręki dziełem jest ona wyłącznie, kochany Bunny.
 — Niepodobna! Wszak siedziałeś cały czas z nami