Strona:Edgar Allan Poe - Kruk. Wybór poezyi.djvu/92

Gdzie wiecznym snem w mogile śpi
Z przeszytą skronią D’Elormie.
Z bladego czoła, krew mu spływa
Tam, jestem z nim szczęśliwa.

---

---

Przysięga śluby nasze wieńczy.
Już złoty pierścień złączył nas,
A choć stargany sen młodzieńczy
Choć serce moje we łzach jęczy
Już złoty pierścień złączył nas
W błyszczące zakuł mnie ogniwa,
Na znak, żem jest szczęśliwa.

---

---

Och! ze snu tego zbudź mnie Boże!
Co bladą mi odurzył skroń
Bo się dziś jednem tylko trwożę.
Że ten, co martwy padł na błoń
I spoczął wśród mogilnej niwy,
Gdzie mu krew bladą plami skroń
Nie jest tam może dziś szczęśliwy.

---

---