Strona:Edgar Allan Poe - Nowelle (tłum. Beaupré).djvu/21

wyraźnie i kaligraficzn e napisane; obejmując zaś niechęcią swoją także i sędziów konkursowych, daje do zrozumienia, że ci, zasiadłszy wygodnie do oceny przy kieliszku wina, nie zadali sobie wcale trudu odczytania innych mniej czytelnych rękopisów, wobec czego odznaczenie Poego było tylko i dziełem przypadku.
 W takim to szczególnym tonie napisana jest cała ta... przyjacielska biografia. Od tej chwili wszakże sława literacka Poego została ustalona i rozpoczął się dla niego okres nieustannej, gorączkowej pracy, przeważnie dziennikarskiej, w której wytrwać już musiał do końca życia. Daleką już i niepowrotną była dla niego przeszłość wychowanego w dobrobycie i zbytku chłopca, którego romantyczna fantazya rwała się do wszystkiego co niezwyczajne, nie krępując się codziennymi warunkami życia. Opiekun jego ożenił się powtórnie, a mając z małżeństwa tego własne dzieci, nie zatroszczył się już nigdy o dawnego wychowanka. Pozostawiony własnym siłom, Poe popadł wkrótce w ostateczną nędzę. W takim to stanie odnalazł go jeden z sędziów konkursowych Kennedy, człowiek zacny i światły, który stał się od tego czasu przyjacielem poety, a po śmierci jego odpierał rzucane na niego potwarze. Zainteresował się on żywo młodym, nowo odkrytym talentem i pomagał poecie w miarę możności. Opowiada, że znalazł go przymierającego głodem, nie mającego nawet możliwej odzieży, któraby mu pozwoliła ukazać się między ludźmi. Otrzymana nagroda wy-