Ta strona została przepisana.
Wśród wesołych wstaniesz chwil! —
Gwiazdko moja! gwiazdko woja.
Kwil piosnko! kwil! kwil! kwil! —
GRABARZ.
Umilkłeś — biedna ptaszyno!
Zgłuszyły Cię zdała dzwony —
Dziś w nocy pod tą kaliną.
Znów zanuć, zanuć stęskniony!
Bo ona więcej nie wstanie —
Już idzie pogrzeb — znów łkanie. —
CHÓR, coraz bliższy.
(za murem smętarza).
Zagrzmijcie grudy po wieku!
Porośnij trawo na trumnie,
A ty, jeżeliś żył dumnie,
Pomyśl czem jesteś człowieku!
Pokój mu! pokój mu!
Na wieki!
SŁOWIK.
W pośród tęsknych życia chwil
Kwil piosnkę, kwil! kwil! kwil! —
GRABARZ.
Dół gotów i gruda sucha
Czeka na gościa i Pana,
Sznur leży — rydel —
CHÓR (bliżej).
Gdy głucha
Cisza obejmie nieznana,
Pokój mu! pokój mu!
CHÓR.
Pokój! pokój!
GŁOS.
W imię Pana!
SŁOWIK.
Kwil Piosnko — kwil, kwil! —
GŁOS.
A tym, którzy już dni swoje skończyli!
