Ta strona została przepisana.
Cicha — gdy w niej zapalą gwiazdy lampy swoje,
Jak dziewica co kocha, sunie czyste zdroje!
O rusałczany Bohu! drogie nam twe fale,
Źródło twe jako serce czyste płacze żale! —
Przez stepy porohami i grozi i szumi,
Tak że w piersi skalistej ledwie ból swój stłumi!
Smętny między kurhany i płynie, i płynie,
Jak czyny, życie ludu, w którem nadzieja nie zginie!
