Ta strona została przepisana.
Nie dziwcie że się, Panie sąsiedzie:
Gdzie bezkrólewie, tam diabeł rej wiedzie!
Kto płot roztrąca sąsiadowi swemu,
Wart, by roztrącić prawe żebro jemu. —
Gdy cierpię ciałem — a duch mój uśpiony,
Żadną potęgą nie jest ożywiony. —
Pierwsza ze szczątków po człowieczej gliny,
Druga to symbol słowiańskiej dziewczyny,
Ta w puszcz przestworzach u grobów wiekowych
Dumna wśród stworzeń cicha, najsmutniejsza,
Ta na smętarzu wiejskim – wśród dolin zdrojowych,
Lecz któraż z obu piękniejsza, o! która? —