Strona:Ernest Buława - Poezye studenta - tom I.pdf/72

Ta strona została przepisana.

I taki piosnki głos pacholęcia
Że sama rybka w włok się uwija —
Co rana siada na tej tu skale
Z wędką lub siecią tak do wieczora.
Siedzi, i nuci w piosnkach swe żale
Lub swe radości, folom jeziora.
Lecz dzisiaj jakiś smutny, milczący
Siadł — i wzrok tęskny w głębie zanurza,
Puszczając w wodę wzrok szeleszczący,
Głucho wiatr szumi, sieć ginie w fali
Zanucił piosenkę cichą i strojną,
Co stopą dźwięków szle po wód fali
Igrając z jego duszą spokojną. —

«W górze! w górze! nad lip szczytem
Dwa gołąbki zagruchały,
Zagruchały — poleciały!
W górze, w górze pod błękitem —
Oj w górze! oj pod błękitem!
Oj pod błękitem.» —
I szarpnął włokiem, sieć próżna była
Tylko się z nitek woda sączyła —
«W górze! w górze, nad lip szczytem
Dwie jaskółki przeleciały
Poleciały — szczebiotały
W górze! w górze — pod błękitem —
Oj w górze! oj pod błękitem!» —
I szarpnął włokiem, sieć próżna była,
Tylko się z nitek woda sączyła. —
«W dole, w dole, pod lip szczytem
Dziewczę z chłopcem rozmawiało,
Zapłakało — poleciało —
W dole w dole pod błękitem —
Oj w dole! oj pod błękitem! »
I szarpnął włokiem, sieć próżna była,
Tylko się z nitek woda sączyła. —