mimo rozległego obszaru terytorialnego, na którym są rozmieszczone. Ukraina miała być zatem silnie związana z Polską węzłami fizyczno-geograficznymi[1].
Romer odrzucał pojęcie Europy Środkowej, nazywając je mianem doktryny i identyfikując je z niemieckim programem ekspansji terytorialnej. Dla polskiego geografa Polska była przede wszystkim łącznikiem między Wschodem i Zachodem. W swoich pismach starał się dowieść, że historyczna i polityczna rola Polski kończy się na Dnieprze. Romer wchodził w naukowe spory z geografami i geopolitykami niemieckimi, zarówno przed I wojną światową, jak i w okresie II Rzeczypospolitej[2].
Oryginalna myśl geopolityczna była tworzona przed I wojną światową nie tylko w środowiskach naukowych, ale także politycznych. Jednym nich, gdzie myślenie geopolityczne zajęło poczesne miejsce była Narodowa Demokracja. Jednym z prekursorów nowego paradygmatu w myśleniu o międzynarodowej rzeczywistości politycznej był Jan Ludwik Popławski (1854-1908), który jako jeden z pierwszych w tym nurcie politycznym podejmował szeroko problem przyszłości Polski i jej kształtu geopolitycznego. Nie ograniczał się przy tym tylko do analizy sytuacji geopolitycznej w Euro-
