Strona:Geopolityka.pdf/117

Ta strona została uwierzytelniona.
Geopolityka. Skrypt dla początkujących

ciekawe, dopuszczał możliwość sojuszu z Moskwą, jednak miał to być sojusz z „białą” Rosją, nie z „czerwoną”[1].


3.3.2. „Polska między Niemcami a Rosją” – koncepcja Międzymorza i prometeizm

Przez większość okresu II Rzeczypospolitej w polskiej myśli geopolitycznej dominowały rozważania dotyczące położenia Polski między Niemcami a Rosją (ZSRR) oraz próby tworzenia geopolitycznych koncepcji, będących próbą przeciwstawienia się tym państwom. Większość z idei zjednoczenia państw Europy ŚrodkowoWschodniej pod egidą Polski, wysuwanych w okresie II RP była modyfikacjami jednej z najważniejszych polskich koncepcji geopolitycznych, która w literaturze określana jest mianem Międzymorza.

Za duchowego ojca tej koncepcji uchodzi w polskiej tradycji Józef Piłsudski (1867-1935). Koncepcja ta zasadzała się na stworzeniu bloku geopolitycznego (przedstawianego w różnych wariantach, od luźnego sojuszu, aż po federację państwową), obejmującego państwa i narody leżące między Bałtykiem, Adriatykiem i Morzem Czarnym (tzw. obszar ABC). Skład narodowościowy Międzymorza był przedstawiany różnie, najczęściej jednak wymieniano: Polskę, Czechosłowację, kraje bałtyckie, Białoruś, Ukrainę, Węgry, Rumunię i Jugosławię[2].

  1. S. Bukowiecki, Polityka Polski niepodległej, Warszawa 1922, s. 51-58, s. 63-64; A. Danek, Stanisław Bukowiecki jako geopolityk, Częstochowa 2010, s. 35-45, 85-99.
  2. Zob. szerzej: P. Okulewicz, Koncepcja „Międzymorza” w myśli i praktyce politycznej obozu Józefa Piłsudskiego w latach 1918-1926, Poznań 2001.