Strona:Geopolityka.pdf/130

Ta strona została uwierzytelniona.
Myśl geopolityczna w Polsce

Niemcami a Rosją. Postuluje zatem, w nawiązaniu do koncepcji Andrzeja Piskozuba, zmianę systemu komunikacji krajowej, która pozwoliłaby wyodrębnić nasz kraj jako podmiot komunikacyjny. Koncepcja „Wyżyny Polskiej” zakłada koncentrację infrastruktury transportowej wokół Łodzi. Obwodnice transportowe wokół centrum kraju rozchodzić miałyby się promieniście w kierunku głównych metropolii (Gdańska, Katowic, Warszawy, Białegostoku, Lublina itd.). Taka konstrukcja pozwalałaby na odejście od traktowania Polski jako kraju „przejściowego”[1].

Od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku strategicznym celem większości elit politycznych RP stało się członkostwo w NATO i Unii Europejskiej. Dążenie do integracji z politycznymi, gospodarczymi i militarnymi strukturami Zachodu stało się jednym z oficjalnych celów polityki zagranicznej RP, trafiając do dokumentu „Założenia polskiej polityki zagranicznej”, gdzie zapisano m.in. „strategicznym celem Polski w latach dziewięćdziesiątych jest członkostwo w NATO oraz w Unii Zachodnioeuropejskiej jako europejskim filarze NATO i istotnym czynniku europejskiego systemu zbiorowego bezpieczeństwa”[2]. Ważnym elementem myśli geopolitycznej były postulaty strategicznego sojuszu Polski ze Stanami Zjednoczonymi, a także obecność amerykańskich sił zbrojnych w Europie, w tym na terytorium państwa polskiego (elementy systemu obrony przeciwrakietowej).

  1. T. Otremba, Wyżyna polska. O zachowaniu całości i niepodległości Polski, Gdańsk 1997, s. 248-253.
  2. R. Zięba, Główne kierunki polityki zagranicznej Polski po zimnej wojnie, Warszawa 2010, s. 84-87.