metod i spojrzenia badawczego charakterystycznych dla geopolityki do analizowania procesów historycznych[1].
Warto wspomnieć także o pojęciach astropolityki, astrostrategii i geokultury. Astropolityka i astrostrategia jako autonomiczne dziedziny badań i myśli politycznej pojawiły się w drugiej połowie XX wieku na skutek wyścigu zbrojeń i pierwszych lotów załogowych w przestrzeń kosmiczną. Sama jednak astropolityka rozpoczęła dopiero swój rozkwit na początku XXI wieku. Sam termin „astropolityki” rozpowszechnił na Zachodzie Everett C. Dolman, wprowadzając termin Astropolitik, jako analogię do niemieckiego pojęcia Geopolitik, a także będąc w 2003 r. współzałożycielem czasopisma „Astropolityka” (w oryg. Astropolitics)[2]. Obszar badawczy astropolityki i astrostrategii koncentruje się na możliwościach politycznego i militarnego wykorzystania przestrzeni kosmicznej[3].
W coraz popularniejszym pojęciu będącym pochodną geopolityki jakim jest termin geokultura. Na Zachodzie jednym z najpopularniejszych badaczy stosujących szeroko to pojęcie jest Immanuela Wallerstein. W Rosji badaczem wartym odnotowania jest Wiacze-
- ↑ C. Bobińska, Czas i przestrzeń Fernanda Braudela. „Historyka. Studia Metodologiczne” 1987, t. XVII, s. 31-32; L. Moczulski, Geopolityka. Potęga…, op. cit., s. 76-77; F. Braudel, Historia i trwanie, Warszawa 1971, s. 46-65. Por. F. Braudel, Gramatyka cywilizacji, Warszawa 2006; F. Braudela, Historia i trwanie, Warszawa 1971, Y. Lacoste, Dictionnaire de géopolitique, Paris 1995, s. 672 (hasło: géohistoire).
- ↑ E. C. Dolman, Astropolitik: Classical Geopolitics in the Space Age, London 2002. E. C. Dolman, Geostrategy in the Space Age: an astropolitical analysis, “Journal of Strategic Studies” 1999, Vol. 22, Issue 2-3, p. 83-106; E. C. Dolman, J. B. Scheldon, Editorial, „Astropolitics” 2003, Vol. 1, Issue 1, p. 1-3; J. Potulski, Wprowadzenie do geopolityki, Gdańsk 2010, s. 279-291.
- ↑ L. Sykulski, Geopolityka. Słownik terminologiczny, Warszawa 2009, s. 7 (terminy: astropolityka i astrostrategia).
