Ta strona została uwierzytelniona.
Z PSAŁTERZA DAWIDOWEGO.
I.
Quemadmodum desiderat cervus
ad fontes aquarum: ita desiderat
anima mea ad te, Deus.
(Psalm XLI).
Jako jeleń do zdroju, gdzie woda cieknie żywa,
Tak się do Ciebie, Panie, dusza moja wyrywa.
Żądzy ujrzenia Boga nie zgaszę w sercu niczem;
Kiedyż, ach! kiedyż stanę przed świętem Twem obliczem?
Łzy, to mój pokarm wszystek — codzienny i conocny —
A wrogi moje szydzą: „I gdzież on, Bóg twój mocny?”
Uciszyłem się w sobie, bo wiem, że doba blizka,
Gdy wstąpię w miejsce święte, zkąd Boża moc wybłyska.
