Strona:Henryk Ibsen - Peer Gynt.djvu/61

Czy tak, czy owak zechcesz patrzeć na mnie,
żadnych korzyści — powiadam niekłamnie —
Mieć stąd nie będziesz.

(Kobiecie w zieleni zrobiło się źle, dziewczęta ją wyprowadzają)

 STARZEC Z DOWRU: (spogląda na niego chwilę z głęboką pogardą — potem mówi)
 Rozbić mi to marne
Bydlę o skały!...
 MŁODE PODJADKI: W jelenia i sarnę
Wprzód się zabawmy z nim, w kotka i myszkę!
 STARZEC Z DOWRU:
Owszem; tymczasem ja moją zadyszkę
Troszeczkę prześpię... Troszeczkę przedrzemię...
Dobranoc!

(odchodzi)

 PEER: (ścigany przez młode podjadki)
 Puść mnie! puść mnie, czarcie plemię!

(chce się wydostać kominem)

 MŁODE PODJADKI:
Kąsać go ztyłu, krasnoludki, gnomy!
 PEER: Aj!

(usiłuje przedostać się przez otwór piwnicy)

 MŁODE PODJADKI: Zamknąć wejścia!
 PODJADEK NADWORNY:
 Bawią się! Oskomy
Nie brak tym małym.
 PEER: (walcząc z małym podjadkiem, który go gryzie w ucho)
 Precz, djabły!
 PODJADEK NADWORNY: (bije go po palcach)
 Bez krzyku!
Że to królewska krew, nie widzisz, smyku?
 PEER: Jest szczurza jama!

(podbiega)