UWAGI
NAD
XIĘGĄ III.
JLIADY
Tak powietrze w niesfornéy przebiegają wrzawie.
Uciekając przed zimą i słotą żorawie:
Wzbiwszy się pierzchliwemi skrzydły pod niebiosy,
Miia ocean, ciągnie z brzmiącemi odgłosy,
Śmierć i strach niosąc lotna Pigmeiom gromada.
O Pigmeiach wiele ieſt baśni. P. Dacier, zasadzając się na zdaniu Aryſtotelesa i Strabona, utrzymuie: iż, to był naród małego wzroſtu w wyższym Egipcie przy Oceanie mieszkający. Bitwy żórawiów z Pigmeiami maią znaczyć napady i szkody, które to ptaſtwo czyni na polach.
Quales sub nubibus atris
Strymoniæ dant signa grues, atque æthera tranant
Cum sonitu, fugiuntque notos clamore secundo.
Ænei: Lib: 10. v. 264
„Tak Strymońskie żórawie, na powietrzne szlaki
„Bystrém wzniesione skrzydłem, daią sobie znaki,
„I z hałasem przed mroźną uciekaią zimą.
Już są blisko, iuż rzezi znak Bellona daie:
Piękny Parys na czele mężnych Troian Staie.
Przedziwnie wydany obraz człowieka, który nie ieſt zupełnym nikczemnikiem, ale niedość ma
