Strona:Iliada.djvu/304

Ta strona została przepisana.

Vim subitam tolerare: ita magno turbidus imbri
Molibus incurrit validis cum viribus amnis;
Dat sonitu magno stragem, volvitque sub undis
Grandia saxa; ruit qua quidquam fluctibus obstat.

Lib: I. v. 284.

„Jak na górach nagłemi wezbrany ulewy,
„Rwie potok lasy, niesie w biegu całe krzewy,
„Ani most naysilnieyszy w pędzie go nie wstrzyma,
„Leci gwałtowna woda, a co raz się wzdyma,
„I z wielkim spada hukiem: toczy grube skały,
„I wszelki odpór niszczą rozhukane wały.

Wirgiliusza naśladowanie.

Non sic, aggeribus ruptis, cum spumeus amnis
Exiit oppositasque evicit gurgite moles,
Fertur in arva furens cumulo camposque per omnes
Cum stabulis armenta trahit.

Æn: Lib: II. v. 496.

„Ani tak potok, mocą niewstrzymany żadną,
„Gdy przed nim groble, tamy naysilnieysze padną,
„Pędzi z szumem na pola szaleiące wody,
„A w biegu razem staynie porywa i trzody.

Wolter toż porównanie naśladował i rozciągnął.

Comme on voit les torrents, du haut des Pyrénées,
Menacer des vallons les Nymphes consternées;
Les digues qu’on oppose à ces flots orageux
Soutiennent quelque temps son choc impétueux:
Mais bientôt, renversant sa barriere impuissante,
Il porte au loin le bruit, la mort et l’épouvante,