Strona:Iliada2.djvu/291

Ta strona została przepisana.

ny, gdzie grób iego pokazywano: co podało myśl Homerowi téy pogrzebowéy pompy, która razem ieſt w duchu rymotworstwa.

W. 735.

Hektor zaś wszystkie inne pomiia orszaki,
I na Patrokla bystre obraca rumaki.

 
Ipse neque aversos dignatur sternere morti;
Nec pede congressos æquo, nec tela ferentis
Insequitur; solum densa in caligine Turnum
Vestigat lustrans, solum in certamina poscit.

Ænei: Lib: XII. v. 464.

 
„Ten ni na pierzchaiące chce uderzać roty,
„Ni którzy mu się stawią, lub ciskaią groty;
„Wszystkich miia rycerzy: samego przegląda
„W gęstey pomroce Turna, z samym walczyć żąda.


W. 751.

Prawdziwie Troia nurków doskonałych liczy.

Żart zimny, i wcale nie w guście naszego wieku.

W. 803.

Feb sam odziera kirys. Obnażon ze zbroi,
Zadumiały, zmieszany, Patrokl w mieyscu stoi.

Tu naywidoczniéy okazuie się ſtronność Homera dla Greków. Trzeba było pomocy boga, aby zbroia Achillesa Patroklowi odięta bydź, mogła. Naygorliwsi obrońcy Homera, przyznać muszą, że