Strona:Iliada3.djvu/330

na Marsa walczącego przeciw Grekom, radzi pobudzić na niego Minerwę 770. gromi Marsa żalącego się na Dyomeda 896. każe go leczyć Peonowi 909. VII. Zadziwionemu Neptunowi nad murami i okopami Greckiemi, radzi zniszczyć to dzieło po ich odeyściu 461. VIII. Składa radę bogów na Olimpie 4. nakazuie, aby się do żadnéy strony nie mieszali, grozi zadaniem ran, i tartarem, wszechmocność swoię okazuie 6. do 28. zaspokaia Minerwę troskliwą o los Greków 38. zaprzągłszy konie do powozu, udaie się na górę Jdę 48. waży wyroki Greków i Troian, dla piérwszych klęski przeznaczone 77. grzmi na Jdzie, i boiaźnią przeraża Greków 83. obaczywszy Dyomeda mężnie opierającego się Troianom, ciska piorun przed iego końmi 141. za potróynym grzmotem oddala go z placu 176. zsyła orła iako pomyślną wieszczbę; dla Greków 257. wyprawia Jrydę, aby Junonę i Minerwę śpieszące na pomoc Grekom zwróciła 414. powraca do Olimpu 453. upomina Junonę i Minerwę, iż przeciw iego woli chciały wspierać Greków 463. na prośby tych bogiń odpowiada, że póty uciskać będzie Greków, aż Achilles pokaże się w polu, 486. XI. Wyprawia Niezgodę do okrętów Greckich 3. posyła Jrydę , aby Hektora wstrzymała od boiu póty, pókiby Agamemnon raniony z placu nie ustąpił 189. XIII. spokoyny względem Greków i Troian, obraca wzrok na Traków i inne narody 3. XIV. oszukany od Junony, zapala się do niéy, zasypia na Jdzie 315. 343. XV. Obaczywszy rannego Hektora, a Neptuna dowodzącego Grekom, grozi ukaraniem Junonie 15. zaspokoiony od niéy opowiada przyszłe wypadki,