stawał się coraz bliższy — nie mógł już żyć bez tych, jak nazywał, „swoich“. Chciał też urzeczywistnić i urzeczywistnił swoje marzenie, aby stać się pisarzem europejskim. Utwory, jego, tłómaczone na wszystkie prawie języki, znalazły zasłużone uznanie. Można też o nim powiedzieć, że on pierwszy zapoznał Europę z literaturą rosyjską wogóle.
Osiedlił się na stałe w Badenie.
Powieść „Ojcowie i dzieci“ przyniosła mu wiele chwil gorzkich; młodzież była oburzona na Turgeniewa i dawała mu to uczuć. Przeżył bolesne chwile, ale nie wytrąciły mu one pióra z ręki. Napisał „Nów“, „Pieśń tryumfującej miłości“, „Zrozpaczony“, „Wiersze prozą“, „Klara Milicz“ i przed samą śmiercią „Pożar na morzu“.
Umarł 23 sierpnia 1883 r. w Bougivalle, mając lat 65.
Te kilka prześlicznych nowell z „Zapisek myśliwego“, które podajemy w przekładzie czytelnikom „Biblioteki“, będą zapewne mile przyjęte, jako utwory pisarza pierwszorzędnego talentu.
