Strona:Jan Dąbski - Pokój ryski.djvu/19

Ta strona została przepisana.

te kroki godzą wprost w żywotne interesy narodu polskiego. Następnie jako krok agresywny uważa rząd polski fakt istnienia pomiędzy wojskami sowieckiemi pułków polskich, noszących nazwę pewnych miast polskich (jak pułk „warszawski“, „sandomierski“), przeznaczonych do inwazji na terytorjum polskie celem siania rewolucji społecznej. Wobec wrogich zamiarów rządu rosyjskiego rząd polski nie widzi obecnie możności wejść w bezpośredni stosunek z rządem sowieckim i obawia się, że zostanie zmuszony w bliskim czasie do wystąpienia z bronią w ręku celem obrony nietykalności terytorjów, zamieszkałych przez naród polski, przeciw inwazji wojsk rosyjskich.
Odpowiada na to kom. Cziczerin w obszernej nocie z dnia 7. I. 1919 r., skarżąc się na brak kurtuazji ze strony polskiej oraz na to, że rząd polski nie publikuje odpowiedzi rosyjskich w prasie polskiej. Cziczerin przyznaje, że w armji sowieckiej są pułki polskie i że to na żądanie tych pułków nadano im nazwy pewnych miast polskich, z czego proletajat tych miast jest dumny. Armje sowieckie nie wstąpiły na żadne terytorjum, które mogłoby być uważane jako przynależne do Rzeczypospolitej Polskiej. Litwa tworzy niezależną republikę, tak samo Białoruś i nieznany mu jest żaden wypadek, aby robotnicy albo chłopi tych krajów wyrazili życzenie połączenia się z Polską.
Nota kończy się narzekaniem, że rząd polski nie chce nawiązywać stałych i normalnych stosunków z Rosją sowiecką.
Dnia 8. I. 1919 r. rząd sowiecki zawiadamia rząd polski o wymordowaniu dnia 30. XII. 1918 r. rosyjskiej Misji Czerwonego Krzyża w okolicy stacji Łapy w osobach B. Wiesiołowskiego, doktora L. Klocmana, Marji Alter i Ajwazowej. Piątemu członkowi Misji udało się uniknąć śmierci i wrócić do Rosji. Rząd sowiecki domaga się surowego śledztwa i ukarania winnych. Równocześnie Cziczerin zawiadamia, że członkowie Delegacji Rady Regencyjnej zostali aresztowani jako zakładnicy.
Na tę notę odpowiada dnia 7 lutego 1919 r. ówczesny minister Spraw Zagranicznych Paderewski, oświadczając, że została wyłoniona specjalna Komisja śledcza z p. Bonisławskim, członkiem Sądy Apelacyjnego na czele, która ma szczegółowo wyświetlić kwestję wymordowania Misji. W tej samej nocie minister Paderewski zawiadamia, że uważa za wskazane ustanowić przy rządzie sowieckim specjalnego delegata w osobie p. Aleksandra Więckowskiego celem nawiązania bezpośrednich stosunków z rządem sowieckim.
W nocie z dnia 10. II. 1919 r. Cziczerin godzi się na przyjazd delegata polskiego do Moskwy, podkreślając, że wiele spraw pomiędzy