Tymczasem dnia 22 grudnia 1919 r. rząd sowiecki zwrócił się do Polski z propozycją pokojową. Rząd sowiecki wyraża w tej nocie zdziwienie, iż dnia 28 listopada 1919 r. Podsekretarz Stanu Ministerstwa Spraw Zagranicznych p. W. Skrzyński, odpowiadając na pewną interpelację w Sejmie polskim, jakoby Republika Rosyjska nie zwracała się nigdy do Polski z propozycją pokojową, jakoby ona groziła Polsce inwazją i wcale nie była gotowa do układu, odpowiadającego życzeniom narodu polskiego. Wobec tego rząd sowiecki zwraca się do rządu polskiego z propozycją natychmiastowego rozpoczęcia rozpoczęcia rokowań pokojowych celem zawarcia trwałego pokoju pomiędzy dwoma państwami. Rząd sowiecki prosił o wskazanie miejsca i daty rokowań pokojowych.
Ponieważ rząd polski nie dał żadnej odpowiedzi na tę propozycję — Rada Komisarzy Ludowych wystąpiła dnia 28. I. 1920 roku z publiczną deklaracją do rządu i narodu polskiego, w której oświadczyła, że:
1. „Federacyjna Republika Sowiecka uznawała i uznawać będzie zawsze bez żadnych zastrzeżeń niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Podtrzymując ostatnią propozycję pokojową z dnia 22. XII. 1919 r., Rada Komisarzy Ludowych oświadczyła, że wojska czerwone nie przekroczą obecnej linji frontu rosyjskiego, która przechodzi przez punkty następujące: Dryssa, Dzisna, Połock, Borysów, Parycz, stacja Białokorowicze (na Ukrainie), Czudnów, Piława, Deraźnia i Bar. (Patrz mapka).
3. Że rząd sowiecki nie zawarł ani z Niemcami, ani z żadnem innem państwem żadnego traktatu, któryby zwracał się bezpośrednio lub pośrednio przeciw Polsce.
4. Że — o ile chodzi o realne interesy Polski i Rosji — niema żadnej takiej kwestji, czy to terytorjalnej, czy ekonomicznej, czy
