Idą już, idą już!
Zastęp przemnogi!
Orlich piór wszerz i wzdłuż
Pełne rozłogi!
Odrzuć szal, podnieś stal!
Ze mną na przedzie!
Pieśnią swą Donuil Dhu
W bój cię powiedzie.
Była Angielka pięknolica,
(Karlit się w słońcu lśni bogatem),
Chciała szkockiego wziąć szlachcica,
Bo miłość całym rządzi światem.
W oczach ich płoną złote jaśnie,
Gdy Karlit w słońcu lśnił bogatem;
Lecz mrok ich zdjął, nim dzień zgaśnie,
Choć miłość całym rządzi światem.
Ojciec kosztowne dał klejnoty,
Gdzie Karlit w słońcu lśni bogatem,
Brat kubek wina ze zgryzoty,
Że miłość całym rządzi światem.
Widział jej sady, łąki, łany,
Gdzie Karlit w słońcu lśni bogatem,
Śmierć jej poprzysiągł, zagniewany,
Iż Szkot zarządzać ma jej światem.
Ledwie się wina dotknie ona,
Gdzie Karlit w słońcu lśni bogatem,
