Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/101

  b). – Poza tą wolną strefą, Polska miała rozporządzać całym portem, wszystkiemi drogami wodnemi, dokami, basenami, nabrzeżami i innemi budowlami na terytorium wolnego miasta, mając przyznane sobie swobodne ich używanie, oraz cały nad niemi zarząd i ich obsługę (pozycja 2).
  c). – Polska z wyjątkiem tramwajów i kolei ściśle lokalnych miała rozporządzać całą Wisłą i całą siecią kolejową na terytorium wolnego miasta, mając przyznany sobie nad niemi nadzór i główny zarząd (le contrôle et l’administration, – the control and administration). Jako też miała rozporządzać wszelkimi komunikacjami pocztowemi, telegraficznemi i telefonicznemi między swem terytojum, a portem Gdańskim. Lokalne komunikacje pocztowe, telegraficzne i telefoniczne, pozostawały w rozporządzeniu wolnego miasta. (pozycja 3).
  d). – Polska miała prawo nie tylko ulepszać istniejące na terytorium wolnego miasta drogi wodne, doki, baseny, nabrzeża, koleje etc., ale w celu ich rozwinięcia, miała prawo budować nowe i nabywać w tym celu lub zadzierżawiać potrzebne do tego tereny i wszelką własność. (pozycja 4).
  e). – Polska miała prawo żądać, żeby na terytorium wolnego miasta nie robiono żadnej różnicy na niekorzyść jej obywateli lub innych osób polskiego pochodzenia lub mówiących po polsku. (pozycja 5).
  f). – Jedyny obowiązek jaki mógł być na Polskę nałożony z mocy rzeczonego artykułu, było przedstawienie Wolnego Miasta na zewnątrz i ochrona jego obywateli zagranicznych przez Rząd polski. (pozycja 6).
  Jeżeli prawa Polski, na terytorjum Wolnego Miasta Gdańska, w sposób wyżej wskazany nie zostały zastrzeżone w Konwencji przewidzianej w tym artykule, to dlatego tylko, że nasi przedstawiciele nie rozumieli jak należy ani francuskiego ani angielskiego tekstu tego artykułu; czego dowodzi urzędowe tłomaczenie umieszczonego pod pozycją 2)