Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/104

w art. 27, części II (granice Austrji), nie stały się przedmiotem żadnej decyzji”.
  Przedmiotem „innej decyzji”, stały się terytoria odstąpione Włochom (art. 36), państwu serbsko-kroacko-słoweńskiemu (art. 47), państwu czesko-słowackiemu (art. 54), i Rumunji (art. 59). Ale terytorji, któreby się stały przedmiotem decyzji na rzecz Polski traktat w Saint-Germain, żadnych nie wyszczególnia. Wprawdzie w art. 224 pod pozycją 3, gdzie jest mowa o obowiązku nałożonym na Czecho-Słowację i na Polskę, dostarczania dzisiejszej Austrji przez piętnaście lat pewnej ilości węgla, w wysokości mającej być określoną przez Komisję Reparacyjną, powiedziano, że ta Komisja ma, przy tem określeniu, wziąć pod uwagę ilość węgla i lignitu, jaką dostarczały przed wojną obecnej Austrji, Górny Śląsk i terytoria dawnego cesarstwa austriackiego, przekazane państwu czesko-słowackiemu i Polsce, zgodnie z niniejszym traktatem. Lecz jakie to mają być te terytoria Polsce jakoby przekazane w tym traktacie, niema nigdzie najmniejszej wzmianki.
  I tak oto widzimy, że traktat w Saint-Germain zaboru austriackiego Polsce nie zwracał, ale oddawał go głównym mocarstwom sprzymierzonym i stowarzyszonym, które mogły nim rozporządzać według swego uznania. Rada Najwyższa tych mocarstw, uchwaliła dn. 25 czerwca 1919 r. projekt traktatu miedzy pięcioma głownemi państwami sprzymierzonemi i stowarzyszonemi a Polską i Czecho-Słowacją, przesłany do opracowania Komisji do spraw polskich przy konferencji pokojowej i który miał stanowić o przyszłości Galicji. Komisja opracowała ten projekt stojąc ściśle i stanowczo na gruncie etnograficznym. (Patrz Stanisław Kozicki, „Sprawa Granic Polski”, str. 90). Ten projekt przyznawał Polsce Galicję zachodnią po San. Co do Galicji wschodniej, rząd polski był tylko upoważniony do objęcia tego kraju w zarząd cywilny po zawarciu z głównemi mocarstwami