Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/106

Ta strona została przepisana.

północnej, i skorzystali z występującego na Węgrzech bolszewizmu (Bela Kun) dla uzyskania przyznania sobie całej Rusi Podkarpackiej, a z idącego na Warszawę w 1920 r. bolszewizmu rosyjskiego dla uzyskania przyznania sobie najlepszej części Śląska Cieszyńskiego. Tu wychodzi w całej pełni różnica miedzy obroną polskich a innych interesów na konferencji pokojowej w Paryżu.
Ten stan niepewności trwa do dnia 15 marca 1923 r., w którym to czasie formalne przyznanie Polsce b. zaboru austriackiego przez Najwyższą Radę głównych mocarstw sprzymierzonych zostało ostatecznie załatwione, dzięki zabiegom gabinetu jenerała Sikorskiego i hr. Al. Skrzyńskiego.
II. Kwestja długów po-austrjackich. Traktat w Saint-Germain dzieli długi austriackie na: wojenne i przedwojenne.
A. Długi przedwojenne. Austrjackie długi przedwojenne wynosiły 11.495,000.000 koron.
Artykuł 203 traktatu w Saint-Germain dzieli długi przedwojenne Austrji na trzy kategorje:
1. Długi zastawnicze, ubezpieczone na kolejach żelaznych, kopalniach soli, lub na innych przedmiotach nieruchomych, według stanu z dnia 28 lipca 1914 r. (datte gagée.)
2. Długi niezabezpieczone w powyższem znaczeniu: „Datte non gagée représentée par des titres”, więc np. renty, obligacje, papiery wartościowe rożnego rodzaju, także według stanu z dnia 28 lipca 1914 r.
3. Wszelkie inne długi i zobowiązania dawnej Austrji z przed wojny, nie podpadające pod żadną z dwóch pierwszych kategoryj. Należą tu różne gwarancje dawnego rządu austriackiego, reszta niespłaconej ceny kupna kolei północnej, ustanowionej przy upaństwowieniu tej kolei, a mającej być spłacaną rocznemi ratami do roku 1940 i t. d.
Traktat w Saint Germain ustala jasno pokrycie tych długów odnośnie tylko do trzeciej kategorji. Przedostatni ustęp