Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/110

narchji austriackiej. Jednakże ani rządy, ani obywatele tych państw nie mogą rościć pretensji do innych państw, włączając w to i Austrję, z tytułu posiadania austriackiej pożyczki wojennej.
  Alineat 5 zaś tego artykułu brzmi jak następuje: „Austrjacki rząd wyłącznie i sam jeden jest odpowiedzialny za tę część długu wojennego dawnej Austrji, jaka przed podpisaniem traktatu znajdowała się w ręku obywateli lub rządów tych państw, którym żadne terytorium dawnej monarchji austro-węgierskiej nie zostało odstąpione; wspomniane państwa nie będą w żaden sposób odpowiedzialne za tę część długu wojennego”.
  Z tego wynika, że rządy i obywatele państw, którym żadne terytorium dawnej monarchji austro-węgierskiej nie zostało odstąpione, mają prawo poszukiwać na Austrji należności za będące w ich ręku pożyczki wojenne byłej Austrji, zaś rządy i obywatele państw powstałych na gruzach Austrji tego prawa nie mają. Część austriackich pożyczek wojennych, umieszczonych w Małopolsce, wynosi, według obliczeń Ekspozytury Krakowskiej z lutego 1919 roku – okrągło 1,533.000.000 koron, które w ten sposób są stracone.
  III. Kwestja dóbr państwa w byłym zaborze austriackim. Artykuł 208 traktatu w Saint-Germain określa tę kwestję jak niżej: „Państwa, powstające na gruzach dawnej monarchji austro-węgierskiej, nabędą (acquerront) wszelkie dobra i posiadłości (tous biens et propriétés), jakie dawniej stanowiły własność państwa austriackiego, a położone są na przejętych przez nie terytoriach”.
  Pod terminem „dobra i posiadłości” (biens et propriétés) według artykułu 208 należy rozumieć:
  1) dobra, które należały do dawnego cesarstwa austriackiego,
  2) udział tego cesarstwa we wspólnym majątku monarchji austro-węgierskiej,