Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/25

  Przejdźmy teraz do działalności przedstawicieli polskich w obozie Ententy, od których wobec zwycięstwa państw sprzymierzonych mamy prawo żądać rachunku z ich przedstawicielstwa i poszukiwać ich odpowiedzialności za niespełnienie słusznych żądań Polski na konferencji pokojowej w Paryżu.
  Nim przystąpimy do tej analizy, zobaczmy na jakich podstawach prawno-politycznych jedni i drudzy z naszych przedstawicieli swą działalność opierali i opierać mogli. Galicjanie mieli podstawę prawno-polityczną jasno określoną. Galicja, na decyzji Kongresu Wiedeńskiego, stanowiła kraj koronny Monarchii Habsburskiej, któremu ta Monarchia, według decyzji tego Kongresu, maiła nadać liberalną konstytucję, czego jednak ona nie uczyniła. Dopiero w 1866 r. po klęsce pod Sadową, Austria nadała wszystkim swym krajom koronnym, a w ich liczbie i Galicji, pewne prawa autonomiczne. Galicja stanowiła więc osobny kraj, mający swą odrębność zapewnioną z jednej strony decyzją Kongresu Wiedeńskiego, a z drugiej aktem cesarskim nadającym jej na równi z innemi krajami koronnemi rzeczone autonomiczne prawa. W razie więc zwycięskiego dla Austrii wyniku tej wojny, zdobyte na Rosji ziemie dawnej Rzeczypospolitej, byłyby w najgorszym razie powiększyły ludnościowo i terytorialnie istniejący już autonomiczny kraj koronny, jakim była Galicja, przy czem ludność tych ziem wyswobodzonych z pod panowania rosyjskiego, byłaby otrzymała swobody autonomiczne, o które daremnie ubiegała się w Rosji.
  Co się tyczy zaboru rosyjskiego, po skasowaniu odrębności Królestwa Polskiego, przez wprowadzenie go w ramy konstytucji rosyjskiej, Polacy z tego zaboru nie mieli żadnej podstawy prawno-politycznej dla swej działalności. W razie zwycięstwa dla Rosji zakończenia wojny, zdobyte na Austrii ziemie dawnej Rzeczpospolitej nie byłyby po-