Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/41

Ta strona została przepisana.

akceptował wszystkie warunki rzeczonego projektu, czyniąc tylko pewne zastrzeżenia co do Serbii, mianowicie nalegał na rozwiązanie serbskich organizacji politycznych wrogich jego monarchii, jak np. Narodna Obrana. Czynił także zastrzeżenia co do Rosji, gdzie rewolucja była wprowadziła znaczne zmiany tak w ustroju jak i w zapatrywaniach. W samym rządzie prowizorycznym zdania co do Konstantynopola były podzielone. Miliukow obstawał przy Konstantynopolu, Kereński zeń kwitował.
Ta umowa nie przychodzi do skutku, ale pertraktacje nie ustają i dnia 4 czerwca 1917 r. w chwili, gdy prezydent Rzeczypospolitej francuskiej podpisuje dekret formowania armii polskiej we Francji, odbywają się w Londynie, w gabinecie pierwszego ministra posiedzenia, na których rozpatruje się wciągnięcie do udziału w pertraktacjach, przedstawiciela włoskiego. Ale baron Sonnino do współudziału w tej sprawie przystąpić nie chce.
Dnia 4 sierpnia 1917 r. sztab generalny francuski podaje w kwestii, o której mowa, notę następującą:
„Sztab Jeneralny, 2 biuro, I, Ściśle tajne: Niedostatek aprowizacji w żywność może skłonić Rosję do wycofania się z walki. Machinacje zaś niemieckie, mające na celu doprowadzenie Rosji do zawarcia osobnego pokoju, przedstawiają jeszcze więcej realne niebezpieczeństwo, które przy zmienności woli ze strony Rosjan i przy ich energii mało trwałej, stanowi dla nas bezpośrednią i nieustanną grozę. Ententa nie powinna dać się uprzedzić, ale doprowadzając Austrię do zawarcia pokoju, zadać Niemcom cios, jakim z ich strony sama jest zagrożona. Opuszczeniem pola walki Austria oddałaby nam usługę, którą warto opłacić bardzo wysoko (utrzymanie jej jedności, powiększenie jej potęgi). Stąd dla nas korzyść podwójna: natychmiastowa i dalsza.
„K o r z y ś ć n a t y c h m i a s t o w a : Odcięcie Niemiec od Bałkanów. Utrata dla nich źródeł naftowych w Karpatach,