Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/43

wojny panu Painlevé, uderzyła go swemi argumentami. Tenże zakomunikował ją natychmiast panu Ribot, prezesowi gabinetu, kładąc nacisk na niepowodzenie pod Paschendaele i na porażkę ostateczną wojsk rosyjskich, które skłoniły jenerałów Focha i Pétain’a do mniemania, że jedyną dywersją natychmiastową może być pokój separatywny z Austrią. Dnia 5 sierpnia p. Painlevé jedzie do Londynu i przedstawia tę rzecz p. Lloyd George, który ją akceptuje. Wskutek tego p. Painlevé telefonuje z Londynu dnia 6 sierpnia do Paryża do pułkownika Goubet, szefa drugiego biura, z rozkazem wysłania hr. de St. Armand do Szwajcarii, który wyjeżdża dnia 7 sierpnia o godz. 5 po południu z notą do zakomunikowania hr. Rewertera, wysłannikowi austriackiemu, czekając nań w Szwajcarii.
  Oto ta nota: 1) Austro-Węgry wycofają się z wojny i zachowają neutralność. 2) Odstąpią Włochom Try[d]ent i Tryest lub przynajmniej ustanowią ten ostatni wolnym portem. 3) Monarchia Habsburska otrzyma: a) Polskę, odtworzoną w granicach przedrozbiorowych z r. 1772; b) Bawarię; c) Śląsk w granicach, w jakich był odstąpiony Fryderykowi II. 4) Śląsk wejdzie w skład dziedzicznych austriackich krajów koronnych. Polska i Bawaria wejdą w skład federacji państw, jaką cesarz austriacki zamierza utworzyć. 5) Jeżeli monarchia dualistyczna wykona warunki wymienione pod numerami 1 i 2, to Anglia i Francja poprą ją wszystkiemi siłami dla urzeczywistnienia warunków, wymienionych pod numerem 3.
  Propozycje uczynione Austrii dnia 7 sierpnia 1917 r. przypominają niedoszłą w 1814 r. koalicję Anglii, Francji i Austrii przeciw Prusom i Rosji, z tą różnicą, że wówczas przez postawienie przez Talleyranda kwestii na gruncie legitymistycznym, ta koalicja miała poparcie wszystkich zagrożonych przez Prusy książąt niemieckich, teraz zaś najważniejsze z państw niemieckich, Bawarię, swą koncepcją poli-