Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/73

mują w Alzacji–Lotaryngji obywatelstwo francuskie z samego prawa tylko osoby, które to obywatelstwo już posiadały przed oderwaniem tej prowincji od Francji lub ich potomkowie, a wszelkich innych mieszkańców tej prowincji Francja ma prawo wydalić, a Niemcy maja obowiązek je przyjąć na swe terytorium, z wyjątkiem osób, którym rząd francuski udzieliłby pozwolenia pozostania miejscu. Dalej, na mocy tego traktatu maja prawo zgłaszać się o obywatelstwo francuskie tylko ci z Niemców, którzy zamieszkiwali w Alzacji–Lotaryngji przed jej oderwaniem od Francji lub ich potomkowie oraz Niemcy, w Alzacji–Lotaryngji zamieszkali, a którzy walczyli w ostatniej wojnie po stronie Francji. Te warunki były najzupełniej słuszne i sprawiedliwe, Francja przyznaje więc z prawa swe obywatelstwo wyłącznie tylko swym dawnym obywatelom lub ich potomkom, którzy byliby z tego obywatelstwa korzystali, gdyby prowincja, w której zamieszkiwali nie była od Francji oderwana, oraz tym z Niemców, którzy walczyli za jej sprawę lub byli w Alzacji–Lotaryngji osiedli przed jej oderwaniem od Francji, a więc pozostali tam z wiedzą i za zezwoleniem ówczesnych władz francuskich. Wszelką ludność niemiecką zaś przybyłą tam w celach germanizacyjnych, Francja zastrzega sobie módz wydalać, Niemcy obowiązują się tę ludność na swe terytorium przyjąć bez możności odmówienia tego przyjęcia. Te zasady na bezwzględnej słuszności i sprawiedliwości oparte winny były mieć to samo zastosowanie w dzielnicach z pod zaboru obcego do Polski powracających.
  Wreszcie na zasadzie art. 74, rząd francuski zastrzega sobie prawo „zatrzymania i likwidowania wszystkich dóbr, praw i udziałów, jakie posiadali w dniu 11 listopada 1918 r. obywatele niemieccy albo spółki kontrolowane przez Niemcy, na terytorium Alzacji-Lotaryngji, a Niemcy mają bezpośrednio