Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/74

odszkodować swych obywateli, wywłaszczonych przez te likwidacje”.
  Zobaczymy teraz, jak te warunki i te zasady tak słuszne i sprawiedliwe, zostały uwzględnione i zastosowane w traktacie wersalskim przy stanowieniu o sprawie polskiej.
  Kwestja terytorjalna i kwestja granic. – Tym kwestjom poświęcone są w traktacie wersalskim odnośnie do polski dwa artykuły, mianowicie: art. 87 i 88.
  Art. 87. Zaczyna się od słów: „Niemcy uznają, jak to już uczyniły Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone, zupełną niepo0dległość Polski i zrzekają się na jej korzyść wszelkich praw i tytułów do terytoryj polozonych w granicach następujących…”
  Tu przychodzi opis granicy zachodniej przydzielonego Polsce Poznańskiego, z pewnem jednak obcięciem na rzecz Niemiec, i opis zachodniej granicy korytarza gdańskiego od strony Niemiec, oraz północnej jego granicy od strony wolnego miast Gdańska. Poczem przychodzi zdanie następujące:
  „Granice nie określone w niniejszym traktacie, będą oznaczone później przez Główne Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone”.
  Widzimy, że z wyjątkiem tego kawałka granicy Poznańskiego i kawałka Pomorza, w postaci korytarza gdańskiego, traktat wersalski żadnych innych granic Polsce nie ustala, ale pozostawia wszystkie w zawieszeniu, a do takich należą między innemi granice Polski od Prus w Warmji, na Mazurach i na Górnym Śląsku, które ten traktat pozostawia nieokreślone i czyni je zależnemi od decyzji plebiscytu i od uznania państw sprzymierzonych i stowarzyszonych, a ta decyzja i to uznanie przeciągnęły się, jak wiadomo, dość długo, bo kilka lat, mianowicie do 15 marca 1923, data uznania granic Polski przez państwa sprzymierzone.
  Widzimy tedy, że pod względem terytorialnym i kwestji granic, traktat wersalski, odnośnie do polski nie wiele się