Strona:Juliusz Verne - Fantazyja d-ra Ox.djvu/26

 — Czyż palą się one ciągle? zapytał burmistrz.
 — Ciągle od trzech tygodni.
 — Wszakżeśmy uradzili coś na sesyi pod względem ugaszenia pożaru...
 — Tak, tak panie van Tricasse, zatwierdziliśmy wniosek pański.
 — Czyż to nie najpewniejszy i nie najprostszy środek opanowania ognia?
 — Tak, bez żadnej wątpliwości.
 — Otóż przypomnijmy sobie czy to już wszystko?
 — Wszystko, odpowiedział radny, trąc czoło jakby dla upewnienia się jeszcze, czy nie zapomniał przypadkiem o jakiej doniosłej sprawie. Ale, ale, panie burmistrzu, a czyś pan słyszał o wezbraniu rzeki i o niebezpieczeństwie jakie w skutek tego zagraża nisko położonej dzielnicy Ś-go Jakóba?
 — Słyszałem, słyszałem, odpowiedział burmistrz. Co to mój Boże za szkoda, że wezbranie nie przyszło w kierunku sklepów z miedzią! Opanowałoby to pożar i uniknęlibyśmy