Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/104

 Czyż nie może Ameryka również jak Anglia poszukiwać przejścia północno - zachodniego?
 W każdym razie Altamont nie zna zupełnie zamiarów twoich, nie mówili mu o nich ani Johnson, ani Bell, ani ja, ani też ty.
 — A więc dobrze, niechże ich nigdy nie pozna!
 — To się nie uda, gdyż nie możemy go przecież samego zostawić.
 — Dlaczegóżby nie, pytał Hatteras gwałtownie, czy nie może nadal pozostać w szańcu Opatrzności?
 — Na to on się nie zgodzi, Hatterasie. Zresztą czyż możemy tu pozostawić tego człowieka, którego znalezienie podczas drogi powrotnej jest wątpliwe, byłoby to czynem nieludzkim.
 Altamont pójdzie z nami!
 Byłoby jednak zbytecznem naprowadzanie go na myśl, której dotąd nie zna.
 Nie będziemy wtajemniczali go w cel, dla jakiego budujemy szalupę. Niechaj myśli on, że celem naszym, tak jak i jego, jest zbadanie wybrzeży.
 Wreszcie myśleć może co mu się podoba, my zaś dążyć będziemy do naszego celu.
 Hatteras ciągle milczał.
 Clawbonny w dalszym ciągu przekonywał kapitana o konieczności budowy szalupy z resztek statku amerykańskiego.