Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/108

mi szerokościami posiadają te same ukształtowanie.
 Osobiście wierzę w wolne morze tak na wschodzie, jak i zachodzie.
 — Dla nas niema to znaczenia, rzekł Hatteras.
 — Nie powiem tego, odpowiedział Altamont, mogło by to i dla nas mieć pewne znaczenie.
 — W jakim razie?
 — Gdy pomyślimy o powrocie.
 — A któż o nim myśli?
 — Chwilowo nikt, ale przecież w pewnym miejscu, kiedyś zatrzymamy się.
 — A gdzie to miejsce? pytał Hatteras.
 — Po raz pierwszy pytanie to postawione zostało wprost amerykaninowi.
 Altamont nie odpowiadał, kapitan powtórzył pytanie.
 — Tam, dokąd dążymy, odpowiedział amerykanin.
 — A któż to wie, wtrącił uspokajająco doktór.
 — Utrzymuję jednak, mówił amerykanin, że o ile wracać będziemy przez morze podbiegunowe, będziemy zmuszeni spróbować dostać się na morze Kane‘go, które nas zbliży do zatoki Baffińskiej.
 — Tak pan sądzi? pytał ironicznie kapitan.
 — Tak sądzę, i przekonany jestem, że je-