Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/77

 Paliwo i zapasy żywności wystarczą nam jeszcze na czas długi. Nic więc nie może nas powstrzymać i samibyśmy winę musieli sobie przypisać, gdybyśmy nie dotarli do celu.
 — Wszyscy zgadzamy się ze zdaniem pańskiem, kapitanie!
 — Nigdy nie wątpiłem o was, rzekł Hatteras. Zwyciężymy, moi przyjaciele, a Anglii przekażemy sławę wielkiego odkrycia!
 — Lecz pośród nas znajduje się amerykanin — rzekł Johnson.
 Hatteras z gniewem poruszył się na tę uwagę.
 — Wiem o tem, odparł poważnie.
 — Nie możemy go tu przecież zostawić zauważył doktór.
 — Nie, tego zrobić nie możemy, odpowiedział machinalnie Hatteras.
 — On napewno pójdzie z nami.
 — Tak, on pójdzie, ale kto będzie dowódcą?
 — Pan, kapitanie!
 — I gdy wy mnie słuchać będziecie, miałżeby ten jankes być nieposłusznym?
 — Nie przypuszczam, odpowiedział Johnson, lecz gdyby się nie chciał poddać rozkazom?…
 — Wówczas miałby ze mną do czynienia!
 Milcząco przyglądali się trzej Anglicy Hatterasowi.