Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 02.pdf/13

 Tu słaby okrzyk wyrwał się z piersi dzieweczki. Zerma zasłoniła jej ręką usta, w chwili, kiedy palce Indyanina zbliżały się do jej szyi. Oficer stojący na pomoście Steam-boasu, nic nie usłyszał.
 — Czy strzelano z armat do Camdless-Bay zapytał?
 — Wątpię.
 — Więc cóż znaczyły te trzykrotne wystrzały jakieśmy słyszeli i które zdawały się wychodzić ze strony Jacksonville?
 — Nie mogę na to odpowiedzieć.
 — A zatem Saint-John jest jeszcze wolny od Picolata aż do swego ujścia?
 — Zupełnie wolny i możecie płynąć na dół; nie grożą wam kanonierki.
 — Dobrze — w drogę!“
 Rozkaz został przesłany machinie i Steam-boat miał już pomknąć dalej.
 — Poproszę jeszcze o pewne objaśnienie, rzekł Squambo do oficera.
 — O jakie?
 — Noc jest bardzo ciemna... Nie mogę rozpoznać miejsca... Może mi pan powiesz, gdzie jestem?
 — Na wysokości Czarnej Przystani.
 — Dziękuję.
 Gdy się czółno Indyanina oddaliło na kilka sążni, brzask rzucał już różowe blaski na powierzchnią rzeki. Steam-boat zwolna zniknął w ciemnościach, zostawiając za sobą wodę silnie zmąconą potrącaniem jego ogromnych kół.