Strona:Juljusz Verne-Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni.pdf/042

— 42 —

 — Mój kran od gazu, który zostawiłem niezamknięty. Gaz pali się na mój koszt. Im dłużej będziemy w drodze, tem więcej zapłacę.
 Fix tak był przejęty myślą o możliwym napotkaniu zaraz na wstępie poszukiwań sprawcy kradzieży w banku, że nie zrozumiał chyba strapienia Passepartout.
 W końcu przybyli do bazaru, inspektor pozostawił Passepartout, a sam poszedł czemprędzej do konsulatu.
 — Panie, — rzekł do konsula, — nie mam najmniejszej wątpliwości. Człowiek ten, chcąc się ukryć przed policją, udaje dziwaka, chcącego objechać świat wokoło.
 — A więc chce on objechać świat i wrócić spokojnie do Londynu, omyliwszy policję, rzekł konsul.
 — Zobaczymy, — odpowiedział Fix.
 — Ale czy pan się nie myli? — zwrócił mu uwagę konsul.
 — Napewno się nie mylę.
 — A więc pocóżby ów złodziej kazał ostemplować swój paszport?
 — Dlaczego? Tego nie wiem, panie konsulu, ale proszę tylko posłuchać!
 I w kilku słowach opowiedział swą rozmowę z Passepartout.