Strona:Juljusz Verne-Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni.pdf/075

— 75 —

 Pan Fogg narażał swe życie, a co najmniej swoją wolność, ale nie wahał się ani przez chwilę.
 Znalazł przytem w panu Franciszku Cromarty chętnego sprzymierzeńca.
 Co do Passepartout, był on gotów, można nim było rozporządzać. Myśl pana unosiła go i zachwycała.
 Poczuł serce pod zimną z pozoru powłoką. Zaczął kochać Filipa Fogga.
 Pozostawał przewodnik, o którym nie wiedziano było, jak się na to zapatruje, czy nie weźmie strony Indusów? W razie niechęci do wyratowania nieszczęśliwej, czy okaże się przynajmniej neutralnym?
 Brygadjer postawił szczere zapytanie. —
 — Mój oficerze, — odpowiedział, jestem Pars, kobieta ta pochodzi też z plemienia Parsów. Proszę mną rozporządzać.
 — Dobrze, przewodniku, — odpowiedział pan Fogg.
 — Uprzedzam jednak, — dodał, — że jeśli będziemy wzięci, czeka nas nietylko utrata życia, ale i straszliwe tortury. Zastanówcie się więc, panowie.
 — Wiemy o tem, — odrzekł pan Fogg, — Myślę, że musimy czekać do nocy.