Strona:Juljusz Verne-Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni.pdf/181

— 181 —

dzieścia minut potem na stację Wyoming, starożytną Dakota.
 Nazajutrz, 7 grudnia, zatrzymano się przez kwadrans na stacji Grin Riwer. Śnieg padał przez całą noc wraz z deszczem, nie przeszkodził więc szybkiemu biegowi pociągu.
 Niepokoiło to jednak Passepartout, który szemrał:
 — Co za myśl przyszła mojemu panu podróżować w zimie! Mógł poczekać do wiosny...
 Ale w chwili, gdy poczciwy chłopak obserwował pogodę, pani Anda niepokoiła się z innego powodu.
 Kilku z podróżnych wyszło z wagonu, aby użyć przechadzki pomiędzy nimi pani Anda dostrzegła Proctora, owego Amerykanina, który miał się bić z panem Foggiem.
 Pani Anda, nie chcąc być zauważona, rzuciła się w głąb wagonu.
 Okoliczność ta zaniepokoiła młodą kobietę. Przywiązała się mocno do pana Fogga, który w sposób chłodny wprawdzie, ale wyraźny dawał jej dowody wielkiej życzliwości i pamięci.
 Nie rozumiała zapewne jeszcze całej głębi swego uczucia dla pana Fogga, sądziła, że to przez wdzięczność za wyratowanie czuje dlań taką sympatję. Ale w rzeczywistości żywiła dla niego uczucie większe nad wdzięczność.