Strona:Juljusz Verne-Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni.pdf/203

— 203 —

motywa z pośpiechem zajechała przed stację, ucieszono się bardzo, że pociąg będzie mógł wyruszyć.
 Pani Anda podeszła do konduktora.
 — Czy pan zamierza jechać?
 — Za minutę!
 — A ci więźniowie... nasi współtowarzysze?
 — Nie mogę czekać na nich, — odpowiedział konduktor, — i tak opóźniliśmy się o trzy godziny.
 — Kiedy odejdzie drugi pociąg?
 — Jutro wieczorem, proszę pani.
 — Jutro wieczorem? To niemożliwe! Niech pan zaczeka...
 — To niepodobna — odpowiedział konduktor, — jeżeli pani chce jechać, proszę już wsiadać.
 — Nie pojadę, — odrzekła młoda kobieta.
 Fix słyszał tę rozmowę i postanowił też czekać!
 Tymczasem pasażerowie i kilku rannych, między nimi Amerykanin, którego stan był ciężki, zostali poumieszczani w wagonach.
 Maszynista gwizdnął, buchnęła para z lokomotywy i odjechano, pozostawiając po za sobą kłęby dymu i pary.