Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/108

—   104   —

mian za owoce, którymi obdarowałem ich malców. Chińczycy są bardzo wdzięczni, drobna więc uprzejmość, jaką okazałem dzieciom, zjednała mi serca wszystkich ojców i matek.
 — Cóż my zrobimy z tą masą kwiatów, której nawet udźwignąć nie jesteśmy w stanie? — zapytał kapitan.
 — Weźmiemy sobie kilka gałązek, a resztę zostawimy bonzie.
 — Ale musimy im przecież podziękować.
 — Rozumie się.
 — Pozwól mi pan to zrobić.
 — Z całą przyjemnością. Niech im pan tylko powie coś wzruszającego.
 — Dobrze, dobrze, niech się pan nie obawia!
 Kapitan stanął wyprostowany w pozie bohatera i rozpoczął rzeczywiście wzruszającą przemowę, zaczynającą się od słów:
 „Mężczyzning, kobietyng, dziecing!“
 Mówił im o swej życzliwości, o wdzięczności za poczciwe przyjęcie i o miłości, która łączyć powinna wszystkich ludzi. Rzecz prosta, że nikt nie zrozumiał ani słowa, wszyscy jednak odczuli zamiar poczciwego kapitana i podziękowali mu głośnym okrzykiem.
 — Widzisz pan, że mnie doskonale zrozumieli — rzekł dumny z siebie kapitan. — Życzę panu, aby pańskie próby z owem papu i ki-