Strona:Karol May - Niewolnice II.djvu/52

 — Wszystko to prawda, kajdany jednak są niepotrzebne.
 — Być może, mimo to jednak każę je wam założyć. Wy transportujecie jeńców męskiego rodzaju zawsze w kajdanach, chociaż, wiecie, że się wam na pustyni nie wymkną. Wzbogacicie więc swoją wiedzę, kiedy na sobie poczujecie, jak to przyjemnie dźwigać na nogach żelaza; cieszcie się, że wam darowałem życie — kajdany jednak żadną miarą nie unikniecie.
 — Ludzie będą się wzbraniali je włożyć!
 — To mi obojętnie! Kto będzie się opierał, dostanie kulą w łeb.
 — Effendi, zastanów się nad tem, że nie jesteśmy jeszcze pojmani, i możemy się bronić!
 — Spróbujcie tylko! Jeśli stawicie opór nikt z was nie ujdzie z życiem.
 — Więc muszę jeszcze raz przejść na drugą stronę, ażeby to towarzyszom przedłożyć. Jeśli nie wrócę w przeciągu kwandransa, będzie to znakiem, że zamierzamy się bronić.
 — A dla mnie będzie to znak, że szukacie śmierci. Gdy upłynie kwandrans, okulawię największych waszych krzykaczy, strzelając do każdego z nich w prawe kolano. Gdy zobaczycie, że celnie strzelam, nie wątpię, że się na kajdany zgodzicie,
 Oddalił się z wahaniem; okulawienie strzałami zaniepokoiło go trochę. Kiedy przyszedł do swoich i powiedział im o co chodzi podnieś-

50