Strona:Karol May - Pod Siutem.djvu/34

do siebie umie, to prawda, ale jeździć nie. Gdybym się nim nie był zaopiekował, byłby z dziesięć razy kark skręcił i nogi połamał. To okropność takiemu jeźdźcowi towarzyszyć!
 — Bardzo słusznie — wtrąciłem. — Ale dlatego, że to takie okropne, nie zdołasz już dłużej prawdopodobnie w mojem towarzystwie wytrzymać.
 — Co ty mówisz! — zawołał. — Czyż nie wytrzymałem przy tobie? A może to ty dla mnie zostawałeś wtyle? Jeśli tak, to zrób mi tę łaskę i jedź trochę prędzej!
 — O, nie doścignąłbyś mnie.
 — O Allah! Nie było dotychczas jeźdźca, któregobym nie doścignął. Założymy się?
 — Dobrze, a o co? — Ty masz złotówki z Anglji; widziałem je u ciebie. Nazywają się funtami, a mają wartość przeszło stu piastrów. Czy postawisz przeciwko mnie taką złotówkę?
 — A czy ty masz je także? — spytałem.

32