Strona:Karol May - Pod Siutem.djvu/56

Gdy cię wydobędziemy, pojedziemy do Siut i spożyjemy obiad, bo jestem bardzo głodny.
 — Ja także! — odrzekł zelektryzowany. Twarz jego przybrała całkiem inny wyraz, oczy rozwarły mu się szerzej, niż przedtem, a spojrzenie, które teraz rzucił w moją stronę, było badawcze i jasne.
 — A więc się śpieszmy! — mówiłem dalej. — Nie jesteś ranny?
 — Nie — — skoro umarłem.
 — Nie ośmieszaj się! Żyjesz. Gdzie twoje nogi? Stoisz w piasku, czy siedzisz?
 Od położenia nóg zależało bardzo wiele. Jeśli siedział, to szyb był płytki, jeśli zaś stał pionowo, to tkwił w piasku ponad otchłanią.
 — Siedzę na podłodze ceglanej — odpowiedział.
 Wiadomość ta dodała mi otuchy. Grubas siedział w poziomym kurytarzu podziemnym, a prostopadła i czworokątna dziura, którą wpadł do środka, służyła prawdopodobnie do wentylacji.
 — Wstawaj! — rozkazałem mu. —

54