Strona:Karol May - Przed sądem.djvu/60

Ta strona została uwierzytelniona.

— I na to musimy być przygotowani, chociaż nie życzę sobie tego. Nie wolno nam dopuścić do ataku na nas, bo jeżeli to się stanie, mamy grę nawpół przegraną. Jeżeli opadnie nas liczebna przemoc, tak że nie starczy nam obszaru na obronę, — ulegniemy. Czy widzisz tam, koło bramy, tę masę ludzi? Wieść o wczorajszym wypadku rozeszła się po mieście; wiedzą już, że nas sprowadzono, i oto zbiegają się gapie ciekawi, co stanie się z nami.
— Możemy im już powiedzieć: odjeżdżamy precz i wyśmiewamy całe Hilleh.
— Nie bądź taki pewny! Nie jest wykluczone, że sprawa przybierze inny, o wiele gorszy obrót. Patrz, zapowiada się rozstrzygnięcie: nadchodzą!

Ujrzeliśmy w drzwiach kol agasiego, a za nim całą czeredę osób. Tuż koło niego szedł oficer w mudurze mir alaia[1], który przypadkowo znajdował się u namiestnika. Za nimi słudzy dźwigali fotel i wiele poduszek, potem ukazali się urzędnicy mehkeme — jeden z nich nich niósł

  1. Pułkownik.
60