Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.2.djvu/158

 — Jeździ z miejsca na miejsce i zachęca ludzi do boju.
 — A zatem pomóc może nam tylko Ruh ’i kulyan, aż do tej chwili zaś muszę czynić przygotowania.
 — Zrób to, panie, a wszyscy ludzie spokojni błogosławić będą twej pamięci, chociaż nie będzież już dawno między nami!
 Skończywszy wieczerzę, zapytałem Halefa: Czy znajdziesz drogę do Lican, ale tak. żeby nikt cię nie dostrzegł?
 Skinął głową, a ja ciągnąłem dalej:
 — Pójdziesz do meleka i beja z Gumri i powiesz im, gdzie i jak mnie znalazłeś.
 — Czy powiedzieć, kto napadł na ciebie?
 — Tak. Nedżir-Bej wziął mnie do niewoli, abym nie mógł pośredniczyć w zawarciu pokoju. Żąda wzamian za moją wolność mego konia, mojego mienia i wszystkiego, co mają ze sobą moi towarzysze.
 — Szejtan niech mu to wyda!
 — Widzisz, że zabrano mi wszystko. Zostaw mi twe pistolety i twój nóż, a psa także zatrzymam.
 — Weź także flintę, zihdi! Dojdę do Lican i bez broni.
 — Flinta zawadzałaby mi. Powiedz melekowi, że rais z Szordu wysłał gońców do wszystkich miejscowości i na dół od Lican, aby mieszkańców podniecić do boju. Mają się nocą zebrać w jakiemś nieznanym mi miejscu i chcą potem uderzyć na Berwarich. Sam rais objeżdża także miejscowości; powiedz więc melekowi, żeby go kazał pojmać, skoro go tylko dopadnie.
 — Zihdi, chciałbym teraz po drodze spotkać tego człowieka; zapamiętałem go sobie dobrze i uczyniłbym go nieszkodliwym.
 — Ty sam jeden? Zostaw to! Nie dasz mu rady; jest za silny dla ciebie.
 Mały człeczek podniósł się z miną obrażonego, wyprostował swe elastyczne członki i zawołał:
 — Za silny dla mnie? Jak sądzisz, zihdi, gdzie się naraz podział twoj mądry wzrok! Czyż nie zwyciężyłem Abu-Zeifa? Czyż nie dokonałem innych wielkich czynów? Czem jest ten Nedżir-Bej wobec sławnego Hadżego Halefa Omara? Ślepą żabą, kulawą ropuchą,

152