Strona:Karolina Szaniawska - Przygody czyżyków.djvu/117

 Z temi słowami wyszli, pożegnawszy się grzecznie. Lilli pocieszała swoich rodziców, zmartwionych bardzo, ja zaś gawędziłem z ojczulkiem o naszym Tlusiu, gdy zaczął się spór o Milutka, którego jacyś panowie zabrać chcieli.
 — Mówiłem panom, że pojedyńczo ptaków nie sprzedaję.
 — Co za dziwny przymus!
 — Nie przymuszam, tylko czekam na prawdziwych amatorów. Kto lubi ptaki, woli kupić dwoje.
 Czyżyczka Flu przytuliła się do mamy, wiedząc że o niej mowa.
 — Taka mała! rzekł drugi pan — taka marna!
 — Czyżyk jest zawsze większy, ta czyżyczka jednak nie gorsza ani mniejsza od innych.
 — Tak — ale ja mam w domu kanarzycę.
 — Niech szanowny pan pofatyguje się do handlarza ptaków — nie brak ich na Piwnej.
 — Nie przyszedłem po adres — wiem gdzie mieszkają ptasznicy, lecz chciałem kupić.
 Gospodarz milczał — pan się rzucił rozgniewany.